“
Mijn vertrouwen is net
een spiegel. Als die gebarsten is, blijf je de barst altijd zien. Dus nee, als
mijn vriendin seks zou hebben met een ander is het kapot klaar, man.” Met een
nijdig gebaar klapt de jongen tegenover mij zijn telefoontje dicht, alsof de
kwestie die ik aankaartte ineens werkelijkheid is geworden.
Ik
vroeg hem hoe hij tegenover vreemdgaan staat en wat vreemdgaan voor hem is? Een
vraag die ik deze week
al aan een aantal twintigers en dertigers uit mijn kennissenkring heb gesteld. Als seksuoloog en
relatietherapeut merk ik vaak
merk dat partners
hier onderling
verschillend
over denken. Helaas blijkt
dat meestal pas als er al iets gebeurd is dat de ander niet verdraagt.
Volgens
recent Amerikaans onderzoek zijn de ideeën over vreemdgaan aan het verschuiven.
Men oordeelt milder. Over incidentele
slippertjes, maar ook over ‘sexting’
(via Internet prikkelende berichtjes of foto’s sturen) en online flirten. Je ex eens opzoeken op
Facebook geeft −anders dan tien jaar geleden− waarschijnlijk geen explosie meer
thuis. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat meer mensen toegeven in een eerdere
relatie wel eens seks met een ander gehad te hebben. Het zou me niets verbazen
als dat verband houdt met de
mildere reacties; die maken het makkelijker om open kaart te spelen.
In
de VS zijn de
opvattingen een stuk puriteinser dan bij ons, dus lijkt me dit goed nieuws.
Meer openheid in gesprekken kan zorgen voor meer diepgang in relaties. Ik zoek
naar recente Nederlandse cijfers, maar die blijken niet te vinden. Toch blijft
het me intrigeren. In Nederland zijn er genoeg mensen die experimenteren met
een scala aan relatievormen. Nog afgezien van gezinnen waarin exen een
belangrijke rol spelen, zweren sommige stellen bij polyamorie (relaties hebben
met meer mensen) en hebben openlijk meerdere (seksuele) partners. Andere
stellen duiken enthousiast het swingerscircuit in, of zoeken in hun eentje hun
toevlucht op sites als Second Love. Heeft die seksuele vrijheid ook een
uitstralende werking, zorgt het voor een breder maatschappelijk draagvlak? Wat
verstaan we onder vreemdgaan en wat is nog acceptabel?
Bij
de twintigers die ik interview blijkt de grens behoorlijk dichtbij te liggen,
want ze vinden al dat zoenen met een ander echt niet kan. De dames vinden
zoenen getuigen van liefde, en dat is No Go. De heren vinden het een
onsmakelijk idee dat de lippen van hun lief afgelebberd zijn door een ander.
Dat klopt weer helemaal met het Amerikaanse onderzoek: hoewel bijna 60% van de
vrouwen zegt het geen ontrouw meer te vinden als hun partner een ander
gepassioneerd op de lippen zoent en mannen het gemiddeld nog iets ruimer nemen ,
blijkt leeftijd bij dit antwoord een belangrijke rol te spelen: Van de
ondervraagde 18 – 30 jarigen vind driekwart het te ver gaan, tegen dertig
procent van de 65+ers. Ik raak benieuwd of dat verschil ook hier zo sprekend
is. Dus gaan ook mijn oudere kennissen met de billen bloot. Het heeft allemaal nog steeds
nul wetenschappelijke waarde, maar interessant vind ik het wel. Bij deze
mensen, van circa veertig tot vijfentachtig jaar, komen veel verhalen los over ‘die ene keer’, ‘het grote geheim’
etc. De meesten van hen beginnen te lachen als ik vraag hoe bedreigend ze
het zouden vinden als hun partner zoent met een ander. Men tilt er niet zwaar
aan, dat is duidelijk. Een van hen glimlacht zelfs en zegt: ‘Dat zou ik leuk
vinden voor hem, dan voelt hij zich weer eens een jonge god en dat gun ik hem
wel.’
Volgens
het Amerikaanse onderzoek ziet 70 % van de ondervraagde vrouwen boven de 35 en
50 % van de mannen van die leeftijd een diepe emotionele band met een ander als
vreemdgaan. Hoe ligt dat bij de oudere mensen die ik interview? Van diepe gesprekken met steeds
dezelfde ander blijken de vrouwen inderdaad meer in de stress te schieten dan
de mannen. Wel een open deur, want veel mannen vinden diepe gesprekken met hun
lief sowieso een opgave. Fijn als iemand anders in die behoefte voorziet,
toch? Voor vrouwen kan het vreselijk voelen als hij met een ander wèl de
intieme gesprekken voert waar jij al jaren naar snakt. De jongeren blijken
hier weer ruimer over te
denken: de meeste van
hen zien er geen probleem in en een aantal geeft aan zelf ook dit soort banden
te hebben zonder dat het de relatie schaadt.
Leuke
bijkomstigheid van de interviewtjes is dat een aantal mensen zegt er nooit zo
over nagedacht te hebben. En ook niet te weten hoe hun partner er eigenlijk
over denkt. Hoe is dat bij jou? Waar ligt jouw grens en weet jij waar de grens
voor jouw geliefde ligt? Baalt hij als jij een ander een flirterig sms’je
stuurt of een sexy foto? Zijn voor jou de rapen gaar als hij lange gesprekken
heeft met die aardige vrouw op zijn werk? Is gelegenheidsseks tijdens zijn
zakenreis een relatiebreker? Of schrikt hij pas als je opbiecht dat je al een
tijd een affaire hebt met een ander? Misschien eens bespreken voordat de nood
aan de man of de vrouw komt?
In mijn boek 'Lust of Last? Verhalen uit de praktijk van een seksuoloog' staat het verhaal 'Via een affaire naar een betere relatie?' met veel achtergrondinformatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten